Postać Franciszka Jujki

Od 1990 r. patronem Szkoły Podstawowej w Kębłowie jest Franciszek Jujka. Postać, obok której trudno przejść obojętnie, tym bardziej, iż był on dyrektorem tej szkoły. Nauczyciele ciągle starają się przybliżać jego sylwetkę kolejnym pokoleniom młodzieży, aby uzmysłowić im, ile włożył on trudu i wysiłku w to, aby młodzież polska mogła się uczyć polskiego języka i polskiej historii.

 Zapraszam zatem Państwa, abyśmy razem udali się w wędrówkę śladami życia i twórczości Franciszka Jujki.

Franciszek Jujka urodził się 28 września 1906 r. w Ratajach. Następnie uczęszczał do Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie, a później w Rogoźnie. W niedługim czasie udało mu się zdobyć posadę nauczyciela w Kiełkowie, gdzie po dwóch latach został przeniesiony do szkoły w Żodyniu, której został dyrektorem. W 1930 r. otrzymał zaproszenie od Związku Polskich Towarzystw Szkolnych w Niemczech. Stąd też udał się na Powiśle i rozpoczął pracę w Nowej Wsi. Tutaj nawiązał szybką współpracę z robotnikami należącymi do Komunistycznej Partii Niemiec, mimo iż sam nie był komunistą. W odwecie za to, że członkowie tej partii posyłali dzieci do szkoły polskiej, hitlerowcy napadli na mniejszość polską mieszkająca w Nowej Wsi.

Mimo jednak tak trudnej sytuacji Franciszek Jujka nie poddawał się. Wręcz przeciwnie, oprócz przedmiotów dozwolonych uczył potajemnie historii i geografii, nie tylko młodzież, ale i dorosłych. Prowadził również 11-osobowy szkolny klub mandolinistów.

Trudno w to uwierzyć, ale miał również czas na swoje własne zamiłowania, na pisanie pięknych, patriotycznych wierszy, które dzisiaj wzruszają nas swoją treścią. Niestety, musiał tworzyć pod pseudonimem "Lech Malbor". Niemcy jednak bardzo szybko dowiedzieli się o jego poczynaniach i w efekcie dnia 1.07.1936 r. zabronili mu prawa nauczania w Starym Targu. Dalsze jego losy kierują się w okolice Neubranderburga i Szczecina. Podobnie jak wcześniej zaczął prowadzić tajne lekcje historii i geografii, które przedstawiały prawdziwą historię narodu polskiego, a nie tą fałszowaną przez naród niemiecki. Mimo, iż często musiał wędrować wiele kilometrów z placówki na placówkę, robił to z wielka ochotą. Wiedział bowiem, że to, co robi, jest słuszne.

Kres cierpliwości niemieckiej dobiegł jednak końca. Niemcy zrozumieli, iż Franciszek Jujka jest dla nich pewnym zagrożeniem, z którym w żaden sposób nie mogli sobie poradzić. Stąd też w 1938 r. władze niemieckie wydaliły go z terenu Niemiec. Z powrotem wrócił do Żodynia, a w niedługim czasie władze polskie powierzyły mu z dniem 1.01.1939 r. kierownictwo w Szkole Podstawowej w Kębłowie.

I od tego momentu postać Franciszka Jujki jest nam tym bardziej droższa. Radość jednak trwa krótko. W 1939 r. gdy Niemcy napadły na Polskę, Franciszek Jujka podjął działalność podziemną i w czasie jednej z akcji został aresztowany. Zginął w 1943 r. prawdopodobnie w Żabikowie.

Aby podziękować za jego owocna pracę, jakże często narażającą jego własne życie, Franciszek Jujka został wybrany w dniu 11 maja 1990 r. na patrona Szkoły Podstawowej w Kębłowie.

Dla nas wszystkich jest on wielkim patriotą i bohaterem. Człowiekiem, który nie zdradził swej polskości. Mimo wielu trudności, jakie napotkał na swej drodze zawodowej, wytrwale kroczył dalej. Nie poddawał się. Walczył o wolność, jeśli nie swoją, to kolejnych pokoleń. Dzisiaj, my młodzi ludzie żyjący w wolnej, demokratycznej Polsce, przysięgamy, iż dołożymy wszelkich starań, aby historia życia Franciszka Jujki nigdy nie umarła, lecz na zawsze pozostała w naszych sercach i umysłach.